Meer gasten aan het woord
Als je eenmaal op Vlieland bent geweest, dan ligt je hart er….
Het zal je als Vlieland fan niet zijn ontgaan. Sinds eind november hebben we onze site vlieland.site gevuld met echte Vlielander herfstbeelden. Daarin schittert o.a. een gezin uit Almere dat zich vrijwillig had opgegeven voor de fotoshoot. We laten je graag kennis maken met het verhaal van Vlieland van Albert, Najinthe en zoon Noah….
De liefde voor Vlieland vindt zijn oorsprong in de vroege jeugd van Albert. Al vanaf zijn vierde jaar gaat hij, samen met moeder en zusje, op vakantie bij opa en oma op Vlieland. Die zijn dan al jaren vaste gast en vinden het prachtig om de kleinkinderen een heerlijke zomervakantie te bieden in een veilige en vertrouwde omgeving. Vlieland dus. Meestal is vakantiehuis De Tille op Duinkersoord daarbij de uitvalsbasis. Van begin jaren 80 tot in de jaren 90 is Vlieland zomers een zekerheid bij Albert en zijn zusje. Later kwamen daar er ook uitstapjes naar Terschelling bij.
De band met Vlieland is er sindsdien altijd geweest en ook nu worden daar nog meerdere keren per jaar nieuwe herinneringen gemaakt. Vlieland is voor Albert regelmatig de bestemming om een dagje te onthaasten en de batterij op te laden. ’s Ochtends met de eerste boot heen, een fiets huren en een dag lang het eiland over. Fietsen en wandelen en vooral genieten van de natuur. Persoonlijke favoriet daarbij is het fietspad door de duinen terug naar Oost, nadat het Posthuys is bezocht voor een kop koffie of een lunch. “Vooral de geur van de zee, de kwelders en de duinen maakt deze route een prikkeling voor alle zintuigen”. Vorig jaar zomer, de temperatuur was rond de 30 graden, heeft Albert nog een dagje Vlieland gedaan met moeder en zus. Een dag lang herinneringen ophalen en langs alle bekende plekjes. De strandwandeling was daarbij, net als vroeger, uiteraard vaste prik.
Vlieland is voor de kleine Noah, begin 2023 wordt hij 3 jaar oud, inmiddels ook bekend terrein. In het najaar van 2021 heeft het gezin er een lang weekend doorgebracht. Voor Najinthe was het haar eerste bezoek en direct onvergetelijk. “Weg uit de hectiek en je lekker laten onderdompelen in een wereld van rust en ruimte”.
Tijdens de fotoshoot van november 2022 was duidelijk te merken hoe ook moeder en zoon zich thuis voelen op het eiland. Het letterlijke hoogtepunt was het bezoek aan de vuurtoren, maar de grootste glimlach bij Noah verscheen in het contact met boswachter Anke. Zij liet Noah kennismaken met alle kleuren en geuren die de Vlielander bossen verspreidden. “Wij hebben de tweedaagse fotoshoot als heel positief ervaren”, aldus Albert. Voor hem en zoon Noah was het de eerste keer, maar Najinthe had de ervaring als model al wel. Het contact met de andere 2 modellen, de Vlielanders Tim en Lidia, was erg prettig. En dat is te zien op de foto’s.
Wat zijn de Vlielander plannen van het gezin? “Volgend jaar willen we graag de zomervakantie doorbrengen op het eiland”, zegt Albert. “En nu Noah nog niet leerplichtig is en niet naar school gaat, af en toe een (lastminute) tripje. Dat hebben we vaker gedaan.
Vaak kijken we wat het weer doet en besluiten dan op het allerlaatste moment om de boot te pakken voor een weekendje. Er is altijd nog wel ergens een plekje te vinden. Zeker in het voor- of naseizoen. En dan is Vlieland misschien wel op zijn mooist”.
Interview van Klaas de Jong met Albert, Najinthe en Noah
VLIELAND VERBINDT VOOR HET LEVEN
In het voorjaar van 2015 stappen twee hartsvriendinnen op de boot naar Vlieland: Iris Vlutters uit Utrecht en Mirjam van Dijk uit Amsterdam. Iris met een flinke portie hartzeer, Mirjam gaat mee voor de nodige vrolijkheid. Ook, de dan nog voor hun onbekende, Ruben Steeman uit Amsterdam pakt de boot voor een weekend uitwaaien en ontspanning. Net als Iris zeult ook Ruben een tas vol liefdesverdriet met zich mee. Eenmaal aan boord gebeurt er iets bijzonders. De drie volstrekt onbekende mid-twintigers raken met elkaar aan de praat. Vanuit een gedeelde smart van Iris en Ruben ontstaat zo een hechte vriendschap die tot op de dag van vandaag duurt. Bij Ruben en Mirjam slaat al tijdens de overtocht zelfs een heuse vonk over, die zorgt voor een vuur dat na 7 jaar nog steeds volop brandt.
Wat volgt zijn een paar dagen op het eiland, die nooit zullen worden vergeten en de kiem leggen voor hun gezamenlijke eilandliefde. Iris was al sinds haar jeugd een fanatieke Vlielandganger en kende uiteraard alle interessante plekjes. Vrienden van haar ouders hadden een tenthuis op Stortemelk: De Kuierhook. Die is overigens nog steeds op de camping te vinden. Als dank voor de jaarlijkse hulp bij het opzetten, mochten Iris en haar ouders altijd een week vakantie vieren in De Kuierhook. Iris was zomers als kind altijd te vinden in de duinen en op het strand, later als puber werden de Stoep en de Bolder haar domein. Voor Ruben en Mirjam was dat anders. Vlieland was voor hun onbekend terrein. Maar ook daar sprong bij beide de vonk over. De liefde voor Vlieland was geboren en het eiland had er weer een paar echte fans bij.
In dat jaar werd Vlieland door het drietal, die zich inmiddels ‘de Vlienden’ waren gaan noemen, nog maar liefst vijf keer bezocht. Steevast in het appartement in de Dorpsstraat van Bojan Bajic, bekend van Podium Vlieland en de ijssalon. Met Bojan was inmiddels ook een vriendschap ontstaan.
De tripjes naar Vlieland buiten de drukke seizoenen hebben de voorkeur van ‘de Vlienden’. De bewoners van Vlieland komen dan weer tevoorschijn en zo ervaar je niet zozeer het toeristische Vlieland, maar vooral het gewone dorpse leven op een eiland. “Vooraf weet je nooit exact hoe je weekend gaat verlopen, maar je weet één ding zeker: het wordt altijd gezellig”, aldus Ruben. “Vaak ontmoet je nieuwe mensen. Soms al op de boot, dan weer in de kroeg of tijdens het fietsen naar het Posthuys. Niet zelden eindigt de dag met een vuur op het strand.” “Zwemmen in de herfst, als de zee nog niet is gekoeld door de winter, heeft mijn voorkeur”, zegt Mirjam. In het donker zie je dan vaak zeevonk ontstaan, een magisch gezicht.
Zijn er nog tips of geheimen, die eigenlijk te bijzonder zijn om niet te delen en niet voor jezelf te houden? “Zondagmiddag sjoelen met Bart in het Loodscafé!”, roept Mirjam. “Een optreden van Drijfhout bij Podium Vlieland. Pure eilandmuziek, heerlijk op een druiligere avond in het najaar als de dagen weer korter en natter worden. Of vegan kaas van de Kaasbunker, voor mij een heerlijk delicatesse”, somt Iris op. “Vier eens oud en nieuw op Vlieland. Heel bijzonder, wanneer een groep eilanders met brommers zonder uitlaat door het dorp rijdt en zo het oude jaar uitluidt.”
Eigenlijk is Vlieland vertrouwd, maar toch altijd weer anders. De beperking in keuzes wordt door het drietal zeer gewaardeerd. “Keuzestress bestaat op Vlieland niet. De vrijheid ervaar je altijd weer en de gezelligheid kun je opzoeken, als je dat wilt.”
De bijzondere vriendschap en de liefde voor Vlieland die is ontstaan zal hopelijk nog vele jaren voortduren.
Interview van Klaas de Jong met Iris, Mirjam en Ruben
Drie generaties thuis op Vlieland
9 augustus 1997. Een historisch moment voor de familie Veldhuis uit Leeuwarden. Na een leven lang gekampeerd te hebben in een bungalowtent op camping Stortemelk wordt nu de overstap gemaakt naar een tenthuis. Op een geweldige plek bovenop het duin in vak Verweg met een prachtig uitzicht over de camping. Zelfs de Bolder is in zicht. Het tenthuis kreeg, heel toepasselijk, de naam ‘t Veldhuys.
Zo zijn inmiddels drie generaties Veldhuis al decennia lang besmet met het Vlieland virus. We spreken Gerard Veldhuis (57) als tweede generatie, die vanaf zijn geboorte alle vakanties op Vlieland doorbrengt. In zijn eerste tien levensjaren in de bungalowtent, zes weken lang in de zomervakantie met moeder en zus. Vader kwam, net als vele andere vaders, in de weekenden met de bokkenboot. De vrijdagafvaart van Doeksen met mannen die in de vakantie door moesten werken, maar ‘s weekends op Vlieland met het gezin toch vakantie konden vieren.
Oma Veldhuis heeft de kleinkinderen van kinds af aan een week in de zomervakanties meegenomen naar Stortemelk. Gerard zijn zonen Daan (25) en Sil (20) zijn inmiddels volwassen, maar nog steeds staat bij hen Vlieland met stip op nummer één als vakantiebestemming. Iedere zomer worden rond het, inmiddels befaamde, TCV tennistoernooi twee weken Vlieland geblokt in de agenda. De op Vlieland opgebouwde vriendenploeg van de jongens is dan ook steevast vertegenwoordigd. Aan het tennistoernooi doen ook veel Vlielanders mee en dat zorgt in de loop der jaren voor een hechte binding tussen badgasten en eilanders.
Voor Gerard begint de voorpret van weer een seizoen ‘t Veldhuys al in het voorjaar. Al sinds 2004 pakt de opbouwploeg op zaterdag vroeg in april de ochtendboot en gaan de handen uit de mouwen. Het is altijd flink aanpoten, want zaterdagavond moet ‘t Veldhuys staan en de bedden opgemaakt zijn. Vroeger maakte de opbouwploeg, bestaande uit familie en vrienden, na gedane arbeid het dorp onveilig. Tegenwoordig doen de vijf mannen het rustiger aan en genieten van een welverdiend hapje en drankje bij de Bolder. Een week later is het de beurt aan de interieurploeg. Moeder Maaike, zus Annetta en Gerard zijn vrouw Marcella richten dan het tenthuis weer gezellig in voor een nieuw seizoen Stortemelk.
Het afbouwen vindt altijd eind september plaats en zo komt er ieder jaar een einde aan weer een seizoen Vlieland. Op naar het volgende jaar…. Gerard en Marcella kunnen dan eigenlijk niet wachten tot april van het jaar dat volgt. Zes maanden Vlielandloos is immers ook wel erg lang. Daarom pakken ze sinds een aantal jaren in de maand februari een filmweekend mee bij Podium Vlieland. Een nieuwe traditie is daarmee geboren. “In de winter beleef je Vlieland heel anders. Het weer, de rust en de puurheid van Vlieland geven het eiland een hele nieuwe dimensie. Wat blijft is het gevoel van thuiskomen, het vertrouwde en loskomen van het vasteland”, aldus Gerard.
“Ik hoop en ga er vanuit, dat dat vertrouwde gevoel van Vlieland altijd zal blijven bestaan”, zegt Gerard. “Er is in de loop van de tijd het nodige veranderd. En dat is ook logisch. De hele wereld ontwikkelt zich immers. Het zou prachtig zijn als de waarden die de echte Vlielandgangers zo goed kennen en zo waarderen, behouden kunnen blijven. Maar wel met een toekomstgerichte blik.” De Bolder heet tegenwoordig Grand café De Bolder en de kampwinkel is de vakantiesuper geworden. “Geen probleem, want de sfeer is nog hetzelfde en daar gaat het om! De voorzieningen zijn op een hoger niveau gebracht en dat is ons ook heel wat waard. “Wij waarderen Vlieland nog steeds zoals het is en zijn heel gelukkig dat we onze liefde voor het eiland hebben kunnen overdragen op onze kinderen”.
Interview van Klaas de Jong met Gerard Veldhuis
Liefde op het eerste gezicht
Het eiland waar je het gevoel krijgt om echt in ruststand te komen. De boot die je van de wal naar het eiland vaart. Het eiland met zijn Dorpsstraat, pittoresk, gevarieerd en gezellig. Met het brede strand, vele duinfietspaden en kleine haven. Waar veel winkels nog tussen de middag dicht zijn. Waar je af en toe een bekende Nederlander tegenkomt en de fiets hét vervoermiddel is. Waar de vele bomen voor voldoende schaduw kunnen zorgen. Een inspirerend eiland voor creatieve mensen.
Onze eerste kennismaking met Vlieland was liefde op het eerste gezicht.
In een klein hotel slapen, in de kleinste kamer. Gastvrije mensen waar wij ons prettig voelden. Alles ongedwongen en zeer ontspannen. Op het terras zijn de eerste onderdelen van m'n viool geboren, op de wal verder samengesteld. Genieten van de winkelende mensen in de Dorpsstraat en de hardwerkende obers. Met een gevulde rugzak fietsend door de duinen, de zuivere lucht opsnuiven. Luisteren naar onbekende bandjes bij ITGWO, wat een heerlijke sfeer.
Weer naar Vlieland, m'n viool laten testen door Nils Koster. Een genot om het geluid te ervaren.
Wij zijn er zo'n 15 keer geweest en ook onze kinderen hebben we kennis laten maken met dit natuurwonder. Rust en ruimte, wat een genot. Vlieland, eeuwig verliefd!
Jeroen & Jitske
Vlieland is van “ons”
Vlieland, het kleinste, bewoonde Waddeneiland en volgens ons tevens het liefste.
Het is mei 2008 en de familie heeft iets te vieren. Vader en moeder zijn veertig jaar getrouwd, dat willen ze dolgraag vieren met hun drie kinderen met aanhang en toen nog zes kleinkinderen. Mijn vrouw had in een van de landelijke damesbladen een artikel gelezen over een gezellig boetiekhotel centraal gelegen in de Dorpsstraat van (Oost-)Vlieland, Badhotel Bruin. Dit hotel wordt geboekt en de hele familie vertrekt voor de eerste keer naar Vlieland. Dat heb ik geweten.
Ieder jaar in de maand mei viert de hele familie onze trouwdag op Vlieland en in hetzelfde hotel. Het aantal kleinkinderen is inmiddels zeven.
Waarom dertien jaar op rij naar Vlieland? Dat is een goede vraag. Als de veerdienst vanuit Harlingen in de haven van Vlieland arriveert dan bekruipt ons het gevoel van thuiskomen.
Wij allen staan te dringen om van boord te gaan. Met rolkoffer en overige bagage hollen wij de Dorpsstraat in. Even kijken of er nieuwe winkels op Vlieland bij zijn gekomen en vervolgens snel door naar het terras van het hotel voor een aperol spritz of een wijn en natuurlijk een verrukkelijke bitterbal. Het merendeel van de kleinkinderen zit nog aan het “fris”.
De volgende dag begint ons ritueel. Na het ontbijt worden de huurfietsen opgehaald. Tegenwoordig ook e-bikes voor de senioren en zelfs een bakfiets voor de honden. Ook honden zijn vrijwel overal welkom op Vlieland. De eerste fietstocht brengt ons naar het Posthuys. Na een korte koffiestop vertrekken wij voor een strandwandeling op het uitgestrekte Noordzeestrand nabij de Vliehors. Deze strandwandeling bezorgt ons doorgaans een frisse neus. Wij hebben alle soorten weer meegemaakt van hagel en storm tot hoogzomer weer. Onvermoeibaar trappen wij ons over het schelpenfietspad naar het Badhuys voor een welverdiende lunch. De een gaat weer terug naar het strand en de ander haast zich om even gezellig te gaan shoppen in de drukbewinkelde Dorpsstraat. Er zijn er ook die van de privé wellness van het hotel genieten. Dus: Voor ieder wat wils!
Een dag later fietst de groep richting Jachthaven en starten vanuit daar een strandwandeling naar het Strandpaviljoen Oost. Dankzij de bakfiets kunnen de drie honden mee en die leven zich volledig uit op het strand. Vlieland biedt een ruim aanbod aan restaurants en cafés. De bediening is overal gastvrij. Je bent welkom!
Aan een lang weekend komt helaas ook weer een eind. Als ik de familiegroep vraag wat de plannen zijn voor volgend jaar dan is het unanieme antwoord – graag weer naar Vlieland. Dat betekent dat het lange weekend voor volgend jaar reeds is geboekt.
Familie Ederzeel, Wilnis
Wat nou, Vlieland!
Om maar met de deur in huis te vallen: eigenlijk wil ik hier helemaal niet vertellen wat maakt dat ik zo graag naar Vlieland kom. Want de hoofdmoot voor mij is de rust, de stilte, de beperkte keuze en de mate van ongereptheid! Steeds schaarser wordende fenomenen. Maar goed, delen is het nieuwe goud, dus vooruit maar.
Jarenlang kwam ik op het ook prachtige Terschelling, vaak wel 4 keer per jaar. Maar sinds 10 jaar is Vlieland ‘mijn eiland’ en geen moment heimwee gehad.
Al kom ik nog graag op het buureiland, álle Waddeneilanden zijn mooi! Sinds die 10 jaar heb ik er ook een seizoensplek op camping Stortemelk. Wat een prachtige plek is dat toch: aan de noordkant de duinen en aan de zuidkant omzoomd door bos!
Elke ochtend klim ik het best wel hoge duin over om dan het mooie, brede en vaak stille strand over te steken voor de dagelijkse duik in de Noordzee. Een andere favoriete plek is de zuidkant van het eiland. Zeker met laag water en als de zon schijnt, dan vind ik het daar ‘buitenlands’ mooi. De autoluwe weg daar (nog zo’n groot voordeel van Vlieland) voert je erg mooi langs die kustlijn. De natuur is zo divers, er is van alles te zien en te ontdekken. Wat deze ‘keuzestress’ enorm reduceert, is het feit dat er maar één dorp is, maar één haven, één Posthuys voor de langere fietstocht-met-tosti, twee campings en twee strandpaviljoens. Mijn favoriete tijden zijn -uiteraard- het voorseizoen en naseizoen op Vlieland. Als iedereen die dit leest nou in het hoofdseizoen komt, dan hebben we een mooie verdeling. En dat Vlieland maar zo ongerept mogelijk mag blijven!
Nants Schilstra