Het Posthuys

Het Posthuys was een belangrijke schakel in de postroute Amsterdam-Vlieland en verder. In de gouden eeuw lagen er ontelbaar veel schepen, op doortocht naar alle windstreken, voor anker op de rede van Vlieland. Amsterdamse kooplieden wilden een “posterije met paarden en sloepen”, zodat hun brieven de schepen op de Vlierede zo snel mogelijk zouden bereiken en ook om de berichten van de schepen snel te ontvangen.

Een postiljon, te paard, snelde van Amsterdam naar Den Helder, vanwaar een postschipper de brieven naar Texel bracht. Daar stond weer een postrijder klaar voor de rit over het eiland. Vanaf Texel voer de tweede postschipper met zijn vlet naar een vast punt op de Vliehors. Het Posthuys was het onderkomen van de Vlielandse postiljon. Voor dag en dauw moest hij met paard en wagen acht kilometer de Vliehors op rijden, het Texelse postbootje tegemoet. Vooral in de winter konden dat barre ritten zijn. Stormen en dichte mist ontrokken de bosjes helm en paaltjes, die als bakens dienden, aan het zicht. De postiljon nam de post voor de schepen in ontvangst, via het Posthuys werden de brieven naar het dorp Oost-Vlieland vervoerd en vandaar weer per sloep naar de schepen op de Vlierede.

De familie Cupido heeft jaren lang het postvervoer verzorgd. Hiernaast was de familie ook boer en de bewaker van de vogelbroedterreinen.